‘Nu is alles goed’, zegt Amarech stralend. En daarom komt ze tegenwoordig niet vaak meer bij de huisarts. Maar dat was wel eens anders. ‘Ik was bezig met de allerlaatste procedure voor mijn verblijfsstatus. Heel spannend. Het ging niet goed met mij. Ik kon niet meer slapen en had veel buikpijn, rugpijn en veel bloedverlies tijdens mijn menstruatie. “Je hebt stress”, zei de dokter. Maar hij gaf me geen pillen. Hij stuurde me naar een bijzondere fysiotherapeut voor ontspanning. Die vrouw had leren masseren in India. Ik ben wel zes of zeven keer bij haar geweest. Zij masseerde al mijn stress eruit. Nog steeds doe ik af en toe wel eens een oefening die zij me leerde.’
Onzekerheid en stress
Amarech woont met haar man Abebe (52) in Amsterdam. Ze was begin twintig toen ze alleen vanuit Ethiopië in Nederland terecht kwam. Lange jaren van onzekerheid en veel stress volgden. Ze trouwde met Abebe, maar echt rust kreeg ze pas toen ze eindelijk, in 2011, een verblijfsvergunning kreeg. Toen ze een eigen huis kregen, moesten ze ook een huisarts zoeken. Ze kozen voor de dichtstbijzijnde praktijk in de buurt. Die vonden ze op internet. Inmiddels is ook Abebe aangeschoven. Over de huisarts wil ook hij wat kwijt. ‘Hij is slim en ook lief, vriendelijk. Hij maakt altijd een praatje. Hij vraagt hoe het gaat op het werk en met de familie. Hij heeft belangstelling. Soms praten we wel een half uur.’
Vrouwenzaken
‘Onze vaste dokter is een man’, vertelt Amarech verder. ‘Maar voor vrouwenzaken kiest ze voor zijn vrouwelijke collega. Zoals die ene keer, jaren geleden, toen ze panisch dacht dat ze kanker had. ‘Mijn vriendin was zwanger. Maar ze had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. In haar baarmoeder zat een tumor. Binnen een week was ze dood. Ik was verdrietig. En werd ook heel bang, ik dacht dat ik misschien ook zoiets had. Ik ging naar de dokter. Ze stelde vragen en probeerde me gerust te stellen. Ze zei dat ik niks had en gezond was. Maar dat hielp niet, ik bleef heel bang. Toen liet ze me naar het ziekenhuis gaan. Daar ben ik helemaal onderzocht; mijn bloed, plas, alles. “Mevrouw u bent helemaal gezond”, zeiden ze daarna. Pas toen kon ik het geloven.’
Familiebezoek
Een jaar geleden waren Amarech en Abebe voor het laatst bij de huisarts. Vlak voordat ze na jaren eindelijk op familiebezoek gingen in Ethiopië. Abebe: ‘Ik zei dat we naar Addis Abeba gingen. En dan weet hij precies wat we nodig hebben aan medicijnen. Mijn moeder in Ethiopië had veel last van haar keel. Ook voor haar heeft hij toen pillen meegegeven. Die hebben goed geholpen. Haar keel is nu weer goed.’ Ook over andere huisartsbezoeken zijn ze heel tevreden. Zo hebben ze beiden nog wel eens klachten die te maken hebben met hun werk. Abebe is pakketbezorger en Amarech werkt op een verpleegafdeling voor dementerenden. Fysiek zwaar werk voor beiden. Na de eerste paar dagen had Abebe meteen enorme pijn in zijn linkerbeen. ‘De huisarts gaf mij drie pillen. Geweldig. Daarna heb ik nooit meer last gehad.’ Amarech heeft soms spierpijn in haar armen van al het tillen. ‘Maar dat is na een dag weer over,’ lacht ze. Ok. Ze moeten van de huisarts wat meer bewegen. Minder suiker en meer vezels eten. Maar ze voelen zich zo gezond als een vis.
