In 2017 verliet Okta Indonesië om te trouwen met haar Nederlandse vriend. Sindsdien woont ze in Tilburg en werkt ze parttime als postsorteerder. Samen met haar man heeft ze nu een zoontje van bijna anderhalf, de tweede is op komst. Als ze het voor het zeggen zou hebben in de huisartsenpraktijk? Dan zou ze ervoor zorgen dat het team ieder consult goed voorbereidt. Dossierkennis is belangrijk, vindt ze. ‘Komt iemand bijvoorbeeld omdat hij veel hoofdpijn heeft? Dan is het goed als de arts weet dat deze patiënt daar vaker last van heeft. Ook moet de huisarts zich goed voorbereiden op het gesprek. En al in het dossier hebben gezien dat de patiënt medicijnen slikt die misschien de oorzaak zijn. Mijn huisarts kijkt pas in de computer als ik voor hem zit.’
Praktijkondersteuner
Okta heeft gemiddeld twee keer per jaar contact met de praktijk. ‘De laatste keer was ik daar omdat ik me emotioneel niet zo goed voelde. Ik ben snel van streek, kan dingen soms niet goed uit mijn hoofd zetten. De dokter luisterde goed. Ze zei dat ze me begreep, maar dat ze het niet kon oplossen. Daarom verwees ze me naar een collega, een praktijkondersteuner.’ Drie keer ging Okta daarheen. Daarna stopte ze. ‘Het hielp niet. Ik kwam niet verder, het was hetzelfde als wanneer ik met vriendinnen praat.’
Zakelijk en direct
Okta is best tevreden over haar huisartsenpraktijk. Maar er zijn zeker zaken die beter kunnen, vindt ze. ‘Met één arts is het contact heel zakelijk en direct. Ze wist natuurlijk dat ik bevallen was. Maar ze heeft nooit eens gevraagd hoe het met de baby ging. Dat mis ik. Ik voel geen band. Het gaat echt alleen over de kwaal waar je voor komt. Ik vind het belangrijk dat een huisarts aardig is, oprechte aandacht heeft. Zorgt dat de patiënt op z’n gemak is.’
Even checken
Bij de andere huisarts voelt ze meer betrokkenheid. ‘Met mijn zoontje word ik gelukkig altijd door hem geholpen. Hij vraagt goed door en denkt mee. Reza reageert bijvoorbeeld heel heftig op het doorkomen van zijn tandjes. Hij kreeg grote aften in zijn mond die hem veel pijn deden. De dokter had een verdovend medicijn, maar wist niet zeker of hij dat ook aan baby’s kon voorschrijven. Hij checkte dat speciaal even bij een kinderarts. Na een tijdje belde hij ons zelfs op om te vragen of het nu beter ging met mijn zoontje. Dat was fijn. Mijn man was helemaal verbaasd. Bij de vorige huisarts, die nu met pensioen is, had hij zoiets nog nooit meegemaakt.’
Chatcontact
Nu, bij haar tweede zwangerschap, gaat Okta weer naar de verloskundigenpraktijk bij het ziekenhuis. Om haar gegevens daar in te zien, logt ze in via een app. Handig, vindt ze. Of haar huisarts een online omgeving biedt, weet ze niet. ‘Ik zou dat fijn vinden. Ik zou ook een online chat fijn vinden. Zelfs al is dat niet meteen met mijn eigen huisarts.’ Ze wijst naar haar zoontje die jengelend op de grond zit. Hij heeft al een paar dagen koorts. ‘Ik kijk het nog even aan. Maar het zou fijn zijn als ik nu toch even via de chat contact kon hebben met een huisarts. Omdat ik nog niet zo goed Nederlands spreek, gaat het praten aan de telefoon me soms te snel. Met chat is het tempo wat rustiger. En als ik een woord niet snap, kan ik het even opzoeken. En daarnaast hoef je niet te wachten op een afspraak. Chatten kan altijd.’
