‘Mijn huisarts is er altijd voor me. Hij denkt goed mee. Zijn manier van communiceren is open en direct. En hij komt als het nodig is.’ Door hun verhuizing naar Breskens tien jaar geleden, kwamen Diny en haar man terecht bij hun huidige huisartsenpraktijk. Diny bracht een uitgebreid dossier mee, ze lijdt al jarenlang aan reuma. ‘Ik had bijvoorbeeld eens een dubbele hernia. Ik stierf van de pijn omdat op die plek meteen ook de reuma gaat ontsteken. Ik belde de praktijk en niet veel later stond hij op de stoep. Hij stelde de juiste vragen en kwam snel met een voorstel over de aanpak. Hij sprak uit wat hem de beste behandeling leek, maar liet de keuze aan mij.’
Goed voorbereid
‘Hij is empathisch, maar niet op een heel zachte, vriendelijke manier’, vervolgt Diny. ‘Hij is eerder een beetje nurks. Ik kan me ook voorstellen dat mensen daarom soms moeite met hem hebben. Mijn man is zelfs een paar jaar geleden overgestapt naar één van zijn collega’s. Mijn huisarts en ik hebben daarover samen nog hartelijk gelachen. Toen ik bij hem patiënt werd, was ik 20 kilo zwaarder. Vanwege diverse hernia’s heb ik indertijd tijdens mijn revalidatie ook een dieet gevolgd. Toen ik daarna weer eens de praktijk binnenwandelde, zag hij meteen dat ik was afgevallen en ook anders bewoog. Ik vermoed dat hij voor een consult altijd even het dossier bekijkt. Dat is prettig. Ik zou het niet verdragen als een arts tegenover me de hele tijd op het scherm tuurt in plaats van mij aankijkt.’
Doorverwijzing
‘Mijn huisarts weet veel, maar soms zoekt hij even iets op en hij is ook duidelijk over wat hij niet weet. Een jaar of zeven geleden had ik problemen met mijn alvleesklier, heel pijnlijk. De huisarts was meteen heel alert, vanwege mijn reumamedicatie. En hij zei ook dat hij er te weinig van af wist. Ik kreeg daarom meteen een doorverwijzing. Fijn dat hij niet eerst nog een poging deed om het zelf op te lossen, zodat je weken doormoddert en dan alsnog een verwijzing krijgt. Ook het contact met de specialisten in het ziekenhuis verloopt goed, merk ik. En bij een verwijzing vraagt de assistente netjes welke gegevens er in de brief mogen. Als ik iets niet relevant vind, halen ze het eruit.’
Protocollen afwerken
‘Waar ik alleen echt allergisch voor ben, is als een assistente op de stoel van de dokter gaat zitten. Als ze niet luistert, maar bij haar triage alleen de regeltjes afloopt. De laatste keer dat ik de praktijk belde, had ik een heftige oorontsteking. Dat heb ik vaker. Ik zie daarom ieder jaar de KNO-arts. Met de dokter heb ik afgesproken dat ik dan altijd kan bellen voor een herhaalrecept voor oordruppels. Maar nu vond de assistente het opeens nodig dat ik naar de praktijk kwam. “Onzin”, zei ik. Maar ze stond erop. Toen ik kwam, wilde ze in mijn oren kijken. “Schrik niet”, zei ik nog. Maar ze schrok enorm. Toen moest natuurlijk de dokter ook kijken. Uiteindelijk ging ik de deur uit met dezelfde druppels als anders. Wat een onnodige verspilling van tijd en energie. En als het nou ook nog gebeurde vanuit betrokkenheid, maar dat was niet zo. Dit ging alleen over protocollen afwerken.’
Euthanasie
‘Ik voel me vertrouwd met mijn huisarts. Ook over de dood heb ik het met hem gehad. Ik werkte ooit in de palliatieve zorg. Daar maakte ik mee dat een huisarts een stervende man beloofde hem te “helpen”. Ik vroeg wat hij precies bedoelde. Uiteindelijk bleek dat hij zelf geen euthanasie deed, maar die man zou doorverwijzen. Die was diep teleurgesteld. Geruststellend om te weten dat mijn huisarts wel euthanasie verleent als dat nodig is.’
