Aster zit aan tafel met haar agenda en telefoon binnen handbereik. Onmisbare attributen voor alle afspraken die ze moet maken voor de zorg rondom haar man. Frits zit in een fauteuil iets verderop in de kamer. Hij vraagt veel zorg van Aster. Maar met de thuiszorg, casemanager, twee dagen dagbesteding voor Frits en hulp van haar dochter redt ze het net. En niet te vergeten de huisarts. ‘We hebben haar steeds vaker nodig.’
Balans opmaken
Een paar weken geleden vertelde Aster aan de thuiszorgmedewerkster dat ze graag een gesprek wilde met de huisarts en andere betrokkenen rondom de zorg voor Frits. ‘Ik wilde de balans opmaken en kijken waar we staan qua zorg. De huisarts organiseerde dat gesprek vervolgens op de praktijk met de thuiszorg, praktijkondersteuner en mijn dochter. Dat was fijn. We keken samen of er meer zorg nodig is voor Frits en of de medicijnen nog voldoende waren. Iedereen kon zijn zegje doen. We spraken ook over euthanasie. Want alles moet goed geregeld zijn voor de toekomst. Met een tevreden gevoel ging ik naar huis.’
Tijdsdruk
Aster heeft veel vertrouwen in haar huisarts. ‘Ze is goed in haar vak en voelt dingen goed aan. Maar soms vind ik haar ook wat zakelijk. Ze mag soms best wat meer belangstelling tonen. Zo had Frits laatst een plekje op zijn voet, huidkanker. Dat moest weggehaald worden. Ze vraagt dan niet: hoe is het met jou thuis, gaat het nog? Nee, ze is dan alleen geconcentreerd op dat plekje. Ik merk dan dat ze onder tijdsdruk staat.’
Assertief
En soms moet je wel assertief zijn om te krijgen wat je wilt, vindt Aster. Zo belde ze twee jaar geleden de huisarts voor een slaappil. ‘Ik sliep ontzettend slecht. “Nee”, zei de huisarts, “dat doen we niet. Alleen als het strikt noodzakelijk is.” ‘Maar”, zei ik, ”ik heb nog wat slaappillen liggen van mijn overleden moeder. Dan neem ik die wel’. “Nee”, zei ze, “daar moet u heel voorzichtig mee zijn”.”Maar”, zei ik,“‘vriendinnen van mij nemen slaappillen mee uit Frankrijk, dus ik kan er wel aankomen.” Daar reageerde ze niet op. Ik zette haar enorm onder druk op een bepaalde manier, maar ze liet me wel met mijn probleem zitten. Ze vroeg niet waarom ik die slaappillen wilde of waardoor ik slecht sliep. Ze is niet zo op medicijnen, dat vind ik goed. Maar vraag dan wel door, kijk naar de oorzaak achter de vraag. Ze had bijvoorbeeld ook kunnen aangeven dat ik melatonine kan slikken om in slaap te kunnen vallen.’
‘Van de andere kant denkt ze ook flexibel’, vervolgt Aster. Zo had ik net voor het weekend een blaasontsteking. Je brengt dan je urine naar de huisartspraktijk, maar na het weekend krijg je pas de uitslag. Toen heeft de huisarts mij toch al medicijnen meegegeven voor het geval het niet goed zou gaan. Ja, als het erop aankomt dan is ze er voor je.’
