‘Die jongen heeft het gewoon helemaal in zich’, zegt Fred. ‘Hij neemt mij als mens en als patiënt serieus. Ik heb veel vertrouwen in hem.’ Vijf jaar geleden wisselde Fred van praktijk. Zijn vorige huisarts ging met pensioen en droeg de praktijk over aan zijn dochter. ‘Een aardige vrouw, maar ze heeft bij mijn zoon in de klas gezeten. Stel ik krijg problemen in mijn lagere regionen, dan leek het me niet fijn om daarover met haar te praten. Ze begreep dat meteen. Ik heb mijn zorgverzekeraar gebeld en gezegd wat ik zocht: een mannelijke huisarts waar ik ook lastige dingen mee kan bespreken. Ik kreeg wat opties en bij de eerste praktijk die ik belde, kon ik meteen terecht.’
Bijzondere klik
In zijn nieuwe huisartsenpraktijk komt Fred op een gegeven moment op consult bij een huisarts in opleiding (HAIO). ‘Hij vertelde iets over zichzelf en vroeg of ik dat ook wilde doen. Hij had al even door mijn dossier gebladerd en wist dus wat van mijn achtergrond. Hij had zich goed voorbereid. Kijk, dan heb je bij mij als oud-onderwijzer al tien pluspunten. Hij sprak lekker gemakkelijk, zonder poespas. Die jongen was nog niet eens een echte huisarts en toch voelde ik me meteen op mijn plek bij hem. Niet dat ik over mijn oude huisarts ontevreden was. Helemaal niet. Maar hier had ik een bijzondere klik vanaf de eerste ontmoeting.’
Doorverwezen
Inmiddels heeft ‘de jongen’ zijn opleiding voltooid en is hij de vaste huisarts van Fred. ‘Ik heb een tijdje erg in de put gezeten. Dat had te maken met mijn vorige werk. Ik wilde daarover graag eens met iemand praten. Echt eens flink alles eruit gooien. Mijn huisarts verwees me meteen door naar een psycholoog die volgens hem geschikt was voor mij. Ik had echt het gevoel dat hij begreep hoe hoog het me allemaal zat. Bij mijn volgende bezoek vroeg hij hoe het bij de psycholoog was gegaan. Of ik er iets over wilde vertellen. Hij vraagt echt door.’
Warme overdracht
Fred bezocht zijn huisarts een tijdje bijna wekelijks. ‘Ik was er niet goed aan toe. Ik kon letterlijk bijna niet eten. Na drie happen moest ik kokhalzen. De huisarts heeft me van top tot teen onderzocht. Na een aantal consulten kon hij nog niks vinden. “Mijn kennis houdt hier op”, zei hij. “Ik stuur je naar de internist.”’ In het ziekenhuis volgde uitvoerig bloedonderzoek. Er bleek sprake van een vitaminegebrek. De behandeling bestond onder meer uit vitamine-injecties. ‘De internist liet mij zien wat ze in haar overdracht aan mijn huisarts schreef. Een professionele en zakelijke tekst. Tot mijn verbazing kreeg ik een paar dagen later een telefoontje van mijn huisarts. Hij had de informatie van de internist ontvangen, maar wilde ook van mijzelf horen hoe het ging. Hij wilde een warme overdracht zeg maar.’ Om de drie dagen ging Fred vervolgens naar de huisartsenpraktijk voor een vitamineprik. Inmiddels is hij weer helemaal van zijn eetprobleem af.
Meelezen
‘Deze jongen kan bij mij niet meer stuk’, zegt Fred. ‘Ik merk nu dat hij meer praktijkervaring heeft opgebouwd. In het begin was hij soms wat aftastend. Nu is hij zekerder van zijn zaak. “Ik ben van mening dat het zus of zo zit”, zegt ‘ie. En dan vraagt hij altijd wat ik zelf denk. Ook als hij een behandeling voorstelt, wil hij weten wat ik daarvan vind. Ik heb dus zelf ook nog wat te vertellen. En als hij mijn dossier bekijkt, draait hij het scherm zo dat ik mee kan lezen. “Kijk, dit stond er. En nu tik ik dit erbij.” En dan biedt hij ook nog aan een uitdraai te maken. Transparanter kan ik het eigenlijk niet krijgen.’
