‘Mijn huisarts voelt als een vriendin die ik advies vraag’, vertelt Meryem. '“Wat zou jij doen in mijn plaats?”, dat kan ik haar gewoon vragen. Dat voelt heel vertrouwd. Daarbij hou ik van de informele aanspreektoon. De medewerkers noemen me altijd bij mijn voornaam en zeggen jij en je. Daarbij is mijn huisarts een open en fijne vrouw.’
Nooit teveel
Meryem komt niet zo vaak bij de huisarts. Maar ze ging altijd met haar moeder mee, toen zij nog leefde. Ze hadden dezelfde huisarts. Meryem vertaalde dan alles van het Nederlands naar Turks. ‘Mijn moeder had een aantal chronische aandoeningen en nam veel medicatie. Ik kwam regelmatig met haar bij de huisarts, maar de huisarts kwam ook naar haar. Ze doet altijd heel erg haar best en ik heb nooit het gevoel gehad dat we te veel waren. Ze heeft mijn moeder en mij altijd serieus genomen.’
Veel goede dingen
‘Dertien jaar geleden overleed mijn vader plotseling, toen hij op bedevaart was in Mekka. Hoe moest ik dat aan mijn moeder vertellen? Zij was kankerpatiënt en heel erg ziek. De huisarts ging toen samen met mij en mijn familie mee naar mijn moeder. Mijn moeder viel flauw toen ze het hoorde en de huisarts hield haar goed in de gaten. Ze leefde ook echt met ons mee en heeft veel goede dingen voor ons gedaan. Als ik zou verhuizen, dan zou ik nooit naar een andere huisarts gaan.’