‘De huisarts moet een familiedokter zijn die je omarmt en binnenhoudt’, vindt Kees (73). ‘Die kijkt of je naar een specialist moet én de zorg thuis regelt.’ Kees spreekt uit ervaring. Toen zijn vrouw ernstig ziek was en in haar laatste levensfase belandde, nam de huisarts de zorg over. ‘Ze overleed thuis in vrede dankzij onze huisarts.’

Sannes dochtertje Mia (3) heeft een ontwikkelingsachterstand. Toen ze zes maanden oud was, kwamen ze daarom met haar in het ziekenhuis terecht. Daar raakten ze de draad kwijt. Een doorverwijzing naar een ander ziekenhuis kreeg Sanne (42) niet van haar huisarts. Hij hielp haar op een betere manier. ‘Nooit geweten dat de huisarts ook een regierol kan hebben.’

Anneke (88) woont sinds een jaar in een fijn woonzorgcentrum in Helmond. Dankzij de huisarts. Anneke kan altijd op hem rekenen. Hij is vriendelijk, betrokken en hij kent haar goed. Ze belt hem alleen als het echt nodig is. En dan komt hij snel in actie.

Aster (82) is mantelzorger voor haar man Frits. Hij heeft Parkinsonisme en is dementerend. In deze fase van hun leven is de huisarts belangrijk. 'Ze heeft gelukkig alles snel in de smiezen, geeft me de ruimte om te vertellen en durft problemen te benoemen. Maar ze is ook wel zakelijk.’

Willy (66) hoorde niet lang geleden dat ze de ziekte van Parkinson heeft. Een harde boodschap. Gelukkig heeft ze een huisarts die meedenkt en die er voor haar is. ‘Dat ontzorgt me enorm’.